Ο δεύτερος όροφος του γυμναστηρίου, εκεί ήταν που συναντιόμασταν πάντα. Ήταν ώρα μαθήματος, αλλά, φυσικά, δεν γίνονταν μαθήματα σε ένα μέρος σαν αυτό. Εδώ ήταν που η Shimamura κι εγώ γίναμε φίλες. Συζητούσαμε, μιλούσαμε για τηλεοπτικές εκπομπές και μαγειρική και παίζαμε πινγκ-πονγκ. Εδώ, ενδυναμώθηκε η φιλία μας… Ακούμπώντας το κεφάλι μου στον τοίχο, αφήνω έναν μικρό αναστεναγμό. Χθες, ονειρεύτηκα εμένα και την Shimamura να φιλιόμαστε. Τι ήταν αυτό το συναίσθημα; Όχι ότι είμαι έτσι. Και είμαι σίγουρη ότι ούτε η Shimamura είναι. Είναι ότι, πολύ απλά, θέλω όταν εκείνη ακούει τη λέξη “φίλη” να σκέφτεται μόνο εμένα. Αυτό είναι όλο.